palić w piecu

См. также в других словарях:

• palić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk. VIIb, palićlę, palićli, palićlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozniecać ogień w ten sposób, by dawał ciepło, by można było przyrządzić posiłek itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Palić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem …   Słownik języka polskiego

• palić się — II {{/stl 13}}{{stl 8}}nos ndk VIIb, palić sięli się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jest światło, oświetlenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Paliło się przez całą noc. Pali się u kogoś w oknie. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przepalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przepalaćam, przepalaća, przepalaćają, przepalaćany {{/stl 8}}– przepalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przepalaćlę, przepalaćli, przepalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brykiet — m IV, D. u, Ms. brykietecie; lm M. y zwykle w lm «regularne bryły (cegiełki, płytki itp.) sprasowanego drobnoziarnistego materiału, np. miału węglowego, rudy, torfu, zwykle z dodatkiem lepiku» Wyrabiać brykiety. Palić w piecu brykietami. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• karpina — ż IV, CMs. karpinanie, blm «drewno z pniaków i korzeni, zwykle sosnowych, mające szerokie zastosowanie w przemyśle» Palić w piecu karpiną. ∆ Karpina przemysłowa «karpina sosnowa, która przeleżała w ziemi co najmniej 7 lat, używana do destylacji… …   Słownik języka polskiego

• karpina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. karpinanie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} drewno z korzeni i pniaków drzew : {{/stl 7}}{{stl 10}}Karpina sosnowa. Palić w piecu karpiną. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• piec — I m II, D. a; lm M. e, D. ów 1. «urządzenie ogrzewnicze, w którym odbywa się spalanie paliwa, magazynowanie ciepła i wydzielanie tego ciepła do ogrzewanego pomieszczenia» Piec kaflowy, kuchenny, chlebowy. Piec stałopalny. Palić, napalić, rozpalić …   Słownik języka polskiego

• ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …   Słownik języka polskiego

• rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… …   Słownik języka polskiego

• ognisko — n II, N. ogniskokiem; lm D. ogniskoisk 1. «stos drewna, chrustu itp. zapalony pod gołym niebem» Palić, rozpalić, rozniecić, rozłożyć ognisko. Ognisko bucha, dogasa, dymi, pali się, płonie. 2. «impreza rozrywkowa, urządzana zwykle wieczorem przy… …   Słownik języka polskiego